|
 استان چهارمحال و بختیاری، استانی مستعد است. هم استعداد طبیعی دارد و هم استعداد فرهنگی. از لحاظ استعداد طبیعی، معادن زیرزمینی این استان،متنوع و قابل توجه است. آب، امکانات دامداری و مراتع این استان، باارزش است. از لحاظ استعداد فرهنگی و انسانی، جوانان این استان با استعدادند. در میدان های علم و دانش و ادب و فرهنگ و هنر، مردمانی هستند که علی رغم محرومیت هایی که در طول زمان چه در دوران خان ها و چه در دوران ستمشاهی بر آنها تحمیل شده است، این استان از لحاظ نیروی فرهنگی و انسانی، خود را نشان داده است.
مقام معظم رهبری(مدظله العالی)
|
استان چهارمحال و بختیاری با وسعت۱۶۵۳۳ کیلومترمـربع در جنوب غـربـی و در نـــوار کوهستانی غرب ایران قرار داشته و حدود یک درصد از مساحت کشور را در بر می گیرد.در مورد خاستگاه نژادی مردم استان چهارمحال و بختیاری به سختی میتوان اظهارنظر کرد. قبل از مهاجرت آریایی ها به فلات مرکزی ایران، استان چهارمحال و بختیاری دارای سکونتگاه های آباد فراوانی بوده است. اما شواهد نشان می دهد که فارس زبان های مستقر در چهارمحال عمدتا از مهاجران آریایی اند، که حدود هزاره اول قبل از میلاد به این منطقه وارد شده اند. در مورد بختیاری ها، عقاید مختلفی وجود دارد؛ بیشتر مورخین بختیاری ها را ایرانی الاصل می دانند، و معتقدند بختیاری ها از نژاد پارس هستند
زبان مردم استان
زبان مردم استان چهارمحال و بختیاری از ریشه فارسی پهلوی است که در آن لغات ترکی و عربی زیادی وجود ندارد. در این استان، علاوه بر گویش های مختلف زبان فارسی که در اکثر مناطق استان به آن سخن می گویند، میتوان به زبان لُری با گویش بختیاری اشاره کرد که بختیاری ها با آن سخن می گویند. از دیگر زبان هایی که به صورت پراکنده در استان مورد استفاده قرار می گیرد، زبان ترکی با ریشه آذری و قشقایی است که مردم برخی مناطق چهارمحال با آن زبان صحبت می کنند
بر اساس یافته ها و مطالعات باستان شناختی سابقه زندگی انسانی در استان به دوران پیش از تاریخ باز می گردد. قدیمیترین آثا سکونت به دست آمده در استان به حدود ده هزار سال قبل ــ دوره ی نوسنگی ــ تعلق دارند
وجه تسمیه و سیر تحولات تقسیمات کشوری در استان
"چهارمحال" که حداقل از قرن ششم هجری قمری بدین نام شهرت داشته است؛ شامل محال چهارگانه "لار (رار)، کیار (کلار، میزدج (مزدج) و گندمان (کندمان)" می باشد.
"بختیاری" هم نام یک ایل و هم نام یک منطقه ی جغرافیایی است؛که به دلیل استقرار بخشی از ایل بختیاری در این منطقه بدین نام خوانده می شود. ایل بختیاری شامل دو شاخه بزرگ چهار لنگ و هفت لنگ است.
از عصر صفویه در متون و بخشنامه های دولتی به دو منطقه "چهارمحال" و "بختیاری" اشاره شده است. این مناطق در طول تاریخ به لحاظ سیر تحولات تقسیمات کشوری، فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته اند؛ تا آنکه با تصویب قانون ایالات و ولایات در سال 1285هـ. ش. تا حدودی وضع کنونی استان چهارمحال و بختیاری تثبیت شد.
منطقه چهارمحال و بختیاری تا سال 1321هـ.ش. با سه بخش شهرکرد، اردل و لردگان به صورت توابع شهرستان اصفهان ــ استان دهم ــ اداره می شد. در این سال بخش شهرکرد به شهرستان تبدیل و در سال 1332هـ.ش. شهرستان شهرکرد به فرمانداری مستقل "بختیاری و چهارمحال" تبدیل و از سال 1337هـ.ش. تحت عنوان فرمانداری کل "چهارمحال و بختیاری" با سه شهرستان شهرکرد، بروجن و ایذه در تقسیمات کشوری جای گرفت.
شخصیت های فرهنگی ــ علمی استان
استان چهارمحال و بختیاری از دیرباز محل پرورش و رشد چهره های برجسته دینی، فرهنگی، علمی و ادبی بسیار بوده است که در عین فروتنی و زیستن در گمنامی، سهم به سزایی در رشد و رونق فرهنگ دینی، علوم، ادبیات، شعر و عرفان سرزمین عزیز ما ایران داشته اند.در این زمینه به اندیشمندان، بزرگان و رادمردانی همچون آیت الله سید ابوالقاسم نجفی دهکردی، آیت الله بختیاری، آیت الله نقنه ای، آیت الله زانیانی ، آیت الله سید محمد باقر امامی دهکردی، آیت الله فارسانی، آیت الله جونقانی، آیت الله حائری بروجنی، عمان و دهقان سامانی، حسین پژمان بختیاری، مشفق ضرغام بروجنی، میرزا حبیب دستان بنی، آصف قهفرخی، محمد قاسم بیضای جونقانی، داراب افسر بختیاری، میرزا محمد حسن قلزم نافچی (وردنجانی)، ملا زلفعلی کرانی، دکتر ابوالقاسم بختیار و...می توان اشاره کرد.
طبیعت چهارفصل استان چهارمحال و بختیاری
با توجه به اینکه استان چهارمحال و بختیاری از نظر آب و هوا جزء چهار استان دارای بهترین شرایط در کشور محسوب می شود، جاذبه های طبیعی استان را می توان به فصول مختلف نیز تقسیم کرد. زیباترین فصل جهت بازدید از مناظر طبیعی استان، بهار است. در این فصل، طبیعت سرسبز به همراه چشمه های فراوان و هوای متبوع، مناظر چشم نوازی را ایجاد می نماید.
